Wines of Turkey Direktörü sevgili Taner Öğütoğlu ile şarap bloggerları konferansı (EWBC) hakkındaki yazışmamızın üzerinden 1 yıldan fazla zaman geçti. Yazışmamızdan bir süre sonra Corvus Wine & Bite’da Taner Bey ve Ayça Hanım’ı Vrazon’dan sevgili Gabriella ve Ryan ile gördüğümde bu işin bağlandığını ve İzmir’de olacağını öğrenmiş ve çok sevinmiştim.

Aradan geçen bu süre içinde de kendimi blogger konferansına katılmak için şartlandırmıştım. Ancak ne yazık ki bu ülkede eğer özel sektör çalışanıysanız her zaman her istediğinizi yapamıyorsunuz ve zaten yeteri kadar kısıtlı olan izin günleriniz sizi daha da zorluyor… Beni tanıyanlar bilir, işim gereği çok sık seyahat ederim. Maalesef bu seyahatlerimden biri de konferansın son gününe üstelik haftasonuna denk geldi. Önce 1 – 2 günlüğüne etkinliğe gitmeyi düşündüm ve 3 günlük toplam ücret yerine günlük bedel ödeme talebinde bulundum ancak bu kabul görmedi. Hemen ardından da araya iş toplantıları da girince etkinliğe katılamadım.

Bir blogger olarak katılamamak beni çok üzdü açıkçası… Zira şarap bloggerları hakkında bir konferans yapıldığını yukarıda yazdığım gibi 1 yıldan uzun zaman önce Taner Bey’le paylaştığımda, “merak etme haberimiz var ve ilgileniyoruz” demişti ve hemen ardından da etkinliğin gerçekleşeceği haberi gelmişti… Keşke diyorum, etkinliğin günlük bedelleri de olsaydı… Böylece belki 1 günlük de olsa katılabilirdim…

Gelgelelim öte yandan şarap blogger’ları konferansı gibi bir etkinliğe ülkemizde aktif olarak şarap ile ilgili yazılar yazan ve haliyle sayıca az olan bloggerların çok ama çok büyük bir çoğunluğunun bu etkinliğe katılmamış olması bana göre çok düşündürücü bir durum. Ben bunun ana sebeplerinden birinin tartışmasız olarak katılım ücretinden kaynaklandığını düşünüyorum. Benim gibi ağırlıklı olarak öncelikle iş sebebi ve ardından ücret sınıflandırması yüzünden gelemeyen kim var bilmiyorum; ancak 3 gün sürecek bir etkinlik için blogger indirimi ile dahi olsa 200 Euro’nun üzerinde bir ücret ciddi bir para demek. Kaldı ki bunun İzmir’e gitmesi, orada kalması, yemesi içmesi vb durumları da var ve kabaca bir hesapla 3 gün süren etkinliğe katılmak isteyen bir Türk bloggerın ortalama 1000 TL’yi gözden çıkarması gerekirdi… Kişi başı milli geliri ve doğal olarak aylık maaş ortalaması etkinliğe katılan AB veya ABD vatandaşlarının yanında solda sıfır kalan bir ülke için bence yeteri kadar yüksek bir rakam bu… Bu tabi işin blogger indirimli yanı, bir de eğer şaraba meraklı ama blog yazmayan birisiyseniz bu kez katılım ücreti için 300 Euro’nun üzerinde bir bedel ödeyecektiniz ki şarap kültürü gelişmemiş bir ülkede bu ücreti ödeyecek Türk katılımcı bulmanız bir hayli zor elbette…

Yüksek ücretler hakkında en azından Türk katılımcılar için bir çözüm bulunabilir miydi? Bilemiyorum… Fakat bildiğim bir şey var ki sonuçta ülkemizde düzenlenen en kalabalık şarap etkinliğine en düşük katılım ülkemizden oldu ve bu her açıdan düşünülmesi gereken bir durum…

Her şeyi bir yana bırakalım, bir başka tanıtım etkinliği daha geride kaldı. Artık klasikleşmiş olarak her sene aşina olduğumuz MW tadımlarının ardından yine MW katılımıyla gerçekleşen blogger konferansında bu kez tüm dünyadan şarap bloggerları geldi. Belki aralarından bazıları daha önce de Türkiye’ye gelip şarap yerine rakı ya da bira içmişti ve Türk şaraplarının farkında bile değildi, kim bilir… Eğer amaç burada bir farkındalık yaratmaksa evet artık yaratıldı… Ve eminim üreticiler hem profesyoneller nezdinde hem de amatör bloggerlar – yani yurtdışında yaşayan potansiyel müşterileri- nezdinde gerekli feedback’i almışlardır (ya da en azından ben öyle umuyorum)… Benim ciddi anlamda bundan sonra beklediğim bu farkındalığın ve tanıtım faaliyetlerinin hız kesmeden gerek yurtiçinde ama bana göre ağırlıklı olarak yurtdışında devam ettirilip Türk şaraplarının yurtdışına satılmasıdır. Bu konuda şarap üreticilerimiz ne kadar “kararlı” ve başarılı olacak bunu düşünmek ve görmek lazım. Benim için önemli olan, bugün şaraplarını yurtdışına pazarlamaya ve satmaya muktedir olan şarap üreticilerimizin ve ileride şaraplarını ihraç etmeyi hedefleyen üreticilerimizin bu etkinlikten ve geçmişteki etkinliklerden sonra neler planladıkları, yaptıkları ve yapacaklarıdır.

Şarap ihracatı açısından halen komik rakamlarda kalan üreticilerimiz, iç piyasadaki yüksek kar marjının verdiği rahatlığın ve düşük rekabet ortamının keyfini sürmeye devam mı edecekler? Yoksa bu işe ciddi olarak sarılıp hedeflerini bu yönde mi oluşturacaklar? Henüz yeni yeni gelişmekte olan şarapçılığımız için çok ciddi ve sağlam temellere dayanan hedeflerin belirlenmesi ve planlamaların bu doğrultuda ilerlemesi şart… Ümit ediyorum ki yurtiçinde gerek EWBC gerekse de MW tadımları gibi şarapla ilgili düzenlenen etkinliklere katılan üreticilerimiz sadece etkinliklere katılmakla sınırlı kalmayıp kısa – orta ve uzun vadeli hedefler oluştururlar…