Uzun zamandır yapmayı istediğim basit ama aslında sabır ve teknik içeren bir yemeği, İspanya’nın en ünlü ahtapot yemeği “Pulpo a la Gallega”yı yani “Galiçia (Galisya) usulü Ahtapotu” anlatayım… Evde Ahtapot yapmak herkesin aklına gelmez, genelde nasılsa hazırı vardır, bol sirke ve tuz içeren konserve cinsi hazır ahtapot salatası, akşam meze sofrasının en basit ve en zahmetsiz yemeğini oluşturabilir… Açarsın konserveyi, dökersin bir kaba… oldu sana meze… yanına şarap bana göre asla ve asla yakışmaz aşırı oranda sirkeden ötürü… en iyisi rakı içersin… fena gitmez…

Gelgelelim biz ahtapotu bütün halde aldık. Balıkçıya temizlettik önce, temizlenmemiş kısımlarını (örneğin vantuzların içini) evde temizledik soğuk suda. Bütün halde içi soğuk su ile doldurulmuş düdüklü tencereye birkaç defneyaprağı ile birlikte koyduk. 30 dakika kadar ahtapotu düdüklüde kaynatınca lokum gibi bir kıvam elde ettik. Düdüklüyü kapatıp kapağını açtıktan sonra yaklaşık 1 saat kadar iyice ılıyana kadar aynı tencerede beklettik.

Sonrası zaten çok basit… Ahtapotu alıyorsunuz, vantuzlarını ve kafasını yarım başparmağı boyunda doğruyorsunuz. Adettendir ahtapotları ahşap bir kaba ya da tabağa alıyor (Galiçia’da böyle :)) ve üzerine kalın deniz tuzu, bol toz kırmızı biber (paprika) ve biraz zeytinyağı gezdiriyorsunuz…

İşte bu kadar… Yanına keyifle içebileceğiniz bir beyaz ya da roze şarap… Oysa Galiçia’ya özgü bir Rias Baixas bölgesi Albariño üzümünden yapılmış beyaz şarap ne iyi gider… Ama fark etmez, bence Türk beyazları ve rozeleri de gayet iyi gider bu yemekle… Ben merakımı iyice gidermek, yemekle uyumunu daha da keşfedebilmek için “Kayra Terra Beyaz Kalecik Karası 2010” ile “Turasan 2010 Kalecik Karası-Syrah Roze”yi bu yemeğin yanında tattım…

Ahtapotun birkaç kolunu da diğer bir klasiğimize “maş fasulye piyazına” ekledik… Tipik “maş fasulyesi piyazında” siyah zeytin ve yumurta kullanmak yerine ahtapotu kullandık ve yine her zaman olduğu gibi kurutulmuş domates ekledik… Sonuç bence enfes oldu… Şiddetle tavsiye ederim… Özellikle yaz ayları için ideal bir yemek diyebilirim…

Ailecek sebze yemekleri yapmayı ve yemeyi çok severiz. Bu yemeklerin başında da bir Fransız klasiği olan “Ratatouille” gelir (bu aslında bir tür zeytinyağlı sebze türlüsüdür). Bana göre iyi bir “Ratatouille” için olmazsa olmaz şey “malzeme kalitesi”dir. Patlıcan, kabak, kırmızı kapya biber, domates, domates püresi, zeytinyağı… Bütün bunları ne kadar taze ve iyi yerden alırsanız sonuç o kadar başarılı oluyor. Yaz için bir başka ideal yemek olarak “Ratatouile” listenizde bulunsun…

“Deniz mahsulleri güveç” bazı restoranlarda da bulunabilen ancak çoğun zaman gereksiz yere üzeri bolca kalitesiz kaşarla kaplanmış olarak önünüze getirilen bir yemektir. Özellikle İtalya, Fransa’nın güneyi ve İspanya’da bu tarz balık yemeklerini çok sık yaparlar, yanına da her daim herhangi bir “roze”yi çok uygun bulurum… Bu yemekle özellikle Turasan Kalecik Karası – Syrah 2010 Roze çok iyi gitti… Bence şu an piyasadaki gerek fiyat gerekse de kalite yönünden iyi rozelerden birisi olan Turasan Kalecik Karası – Syrah roze 2010 rekoltesi koyu pembe renge bürünmüş. Çilek, frambuaz, hafif pamuk şekeri ve narenciye aromalarına sahip. Alkol biraz yüksek (%14) bu bakımdan bitimde hafif bir acılık bırakıyor ama çok rahatsız edici değil bence… Bu yaz keyifle içilebilecek rozelerden…

Güveçte balık olarak fileto levrek, kabuklu olarak vongole (kum midyesi) ayrıca kalamar ve karides kullandık… Onun dışında yine domates püresi, doğranmış domates, kapya biber gibi klasik sebzeleri de güvece ekledik. Güveç fırında piştikten sonra üzerine ince kıyılmış maydanoz ekledik…

Aynı tip güveci Kuzey Afrika’da kimyon ve kişniş ile yapıyorlar, sonuç inanılmaz farklı ve keyifli oluyor, onu da tavsiye ederim… Bu arada açılmamış vongoleleri (kum midyesi) kenara alıyoruz, zira bu tip midyeleri yememek lazım… Midyelerin piştikten sonra açılmaları lazım, eğer açılmamışlarsa “taze değil” demektir…

Genel olarak hafif lezzetlerin olduğu bir sofrayı bizim çok sevdiğimiz bir tatlı ile noktalıyoruz… Tarif İngilizlerin ünlü şefi “Jamie Oliver”dan… Tatlıda sadece üç malzeme var: Ananas, nane ve toz şeker…

Ananasları ince bir şekilde dilimliyoruz ve geniş bir tabağa yayıyoruz. Naneleri toz şeker ile havanda dövüyoruz. Ardından dövülmüş nane ve şekeri ananas dilimlerinin üzerine serpiyoruz… Hepsi bu!..

Müthiş ferahlatıcı, bana göre yaz – kış fark etmez ama özellikle yazın gerek ananastan gelen gerekse naneden gelen o ferah lezzeti daha büyük bir keyifle hissedebileceğiniz bir tatlı bu… Yanına özellikle misket üzümünden yapılan yarı tatlı veya tatlı şarapları tavsiye ederim… Ben ilk kez tatma fırsatı bulduğum bir şarabı bir “İngiliz” şarabını açtım bu tatlının yanına… “Hidden Vineyards” markasını taşıyan şarabın ne rekoltesi ne de üzüm cinsi belli şişede… Internettede henüz pek bir şey bulamadım bu şarap hakkında ama şarabın arka etiketinde “buz ve soda ekleyerek de içebilirsiniz” diye yazıyor… İlginç bir yaklaşım zira normalde bu tarz düşünceler pek şarap etiketlerinde bulunmaz, daha çok insanlar bazen barmenler aracılığıyla bazen de kendi deneyimleriyle şarapla ilgili kokteylvari işlere girişirler (sangria hariç tabi)…

Neyse efendim, bu İngiliz şarabı armut, elma gibi meyvemsi aromaların yanında nane hatta hafif okaliptus gibi bitkisel aromalar içeren bence soğuk içildiğinde %8 alkol oranıyla da rahat içimli hafif bir şarap… Asiditesi fena değil, naneli ananasın asitli yapısını kaldırabildi şarap bence…

Söz konusu “naneli-ananas” tatlısını ayrıca bir Alman Spatlese Riesling ile de denemek lazım ki kanımca zirve yapabilir bu eşleşme… Aynı şekilde Urla’nın Bornova Misketinden yaptığı “Symposium” da aynı tarz bir etki yapabilir, ilerde bu eşleşmeleri keşfetmeyi düşünüyorum…